Մտածողության բովանդակային խանգարումներից է: Արտահայտվում են նրանով, որ հիվանդը, օրինակ՝ իր մարմնի այս կամ այն ֆիզիկական թերությունը կարող է «գնահատել» որպես այլանդակ, անճոռնի և տգեղ, ինչի հետևանքով նա կտրվում է միջավայրից և սկսում բուժօգնություն փնտրել (դիսմորֆոֆոբիկ գերարժեք մտքեր)։ Այլ դեպքում՝ հիվանդը կարող է իր մարմնական որևէ հիվանդության նկատմամբ ձևավորել ուռճացված պատկերներ, ինչն իրականությանը չի համապատասխանում (հիպոխոնդրիկ գերարժեք մտքեր)։ Մեկ այլ դեպքում՝ հիվանդները վերագնահատում և գերարժեքավորում է իրենց սեռական կյանքի որոշ ժամանակավոր անհաջողություններ (սեռական թերարժեքային մտքեր)։ Եվ վերջապես, կան դեպքեր, երբ հիվանդն իր կյանքի նպատակն է դարձնում մարմնի և հոգու կատարյալ լինելու գաղափարները՝ նպատակային մարզվում է, աշխատում հոգու և հոգևորի կատարելության վրա, ձգտում է լիարժեքության՝ կուլտուրիզմի, յոգայի, կրիշնաիզմի միջոցներով (ինքնակատարելության գերարժեք մտքեր)։

Հոգեբուժություն
Ս.Հ. Սուքիասյան, Ս.Պ. Մարգարյան
Տեղեկատվություն: med-practic.com